Prolog

Dziś dzień losowania ludzi do 27 wyścigu śmierci. Bardzo się boję. Tak właśnie zginęła moja mama. Podziwiam mojego ojca. Sam wychowuje mnie i Max'a. Gdy zginęła moja mama, mój brat miał 3 latka. Staram się mu zapewnić jak najlepsze warunki, ale w wiosce niewoli nie jest to łatwe. To okropne. Trzymają nas w takich wioskach, wysyłają na przymusowe wyścigi śmierci, w których giniemy, a oni mają z tego zabawę. 

Ustawili nas w rzędach tuż przed ogromną sceną, na której stał zwycięzca 18 wyścigu śmierci. Po jego stronach stały dwie skrzynki z losami. W jednej losy z damskie, w drugiej męskie. Max spojrzał na mnie błagalnie.

-Spokojnie, nie wylosują nas. - starałam się go pocieszyć, mimo, że sama bardzo się bałam.

-Obiecujesz? - zapytał, a jedna łza spłynęła po jego różowym policzku.

-Obiecuję. - odpowiedziałam i pocałowałam go w czoło.

-Witam wszystkich na losowaniu do 27 wyścigu śmierci! - przywitał nas wszystkich zwycięzca 18 wyścigu śmieci. Miał na imię Andy. 

-Kocham Cię. - powiedział mój młodszy braciszek. 

-Ja Ciebie też. Najbardziej na świecie. - odpowiedziałam uśmiechając się do niego. 

-Losowanie zaczniemy od płci męskiej. - no tak, kobiety nic tu nie znaczą. Andy sięgną ręką do skrzynki, z której wyciągnął los. Otworzył go. 

-Boję się. - powiedział Max. 

-Niall Horan! To właśnie on stanie do walki w 27 wyścigu śmierci! - najlepszy motocyklista w naszej wiosce. Nie lubię go. Jest bezczelny i zapatrzony w siebie. Ale uspokoiłam się, ponieważ nie wylosowali mojego braciszka. 

-Mówiłam, że będzie dobrze. - przytuliłam Max'a, który się do mnie uśmiechnął. 

-Teraz czas na płeć słabszą. - wszyscy mężczyźni zaczęli się śmiać. Po moim policzku spłynęła łza.

-Będzie dobrze. - powiedział mój brat, ściskając moją dłoń.

-Drodzy państwo! Naszemu Niall'owi do przeciwników dorzucamy Melanie Miller! Gdzie jesteś Melanie? - czy ja dobrze usłyszałam? Ja?! Przecież ja nie umiem jeździć na motorze. Zginę jako pierwsza. 

-Uważaj na siebie Max. - powiedziałam i pocałowałam w czoło mojego brata, po czym wystąpiłam z szeregu. Usłyszałam za sobą jego płacz. Serce mi pęka. Wyszłam na scenę. Horan spojrzał na mnie z pogardą. 

-Panie i Panowie! Oto reprezentanci naszej wioski! Uczestnicy 27 wyścigu śmierci! 

------------------------------------------------------------------------------

No hej :D Prolog jak to prolog, jest krótki :) Mam nadzieję, że będziecie śledzić dalsze losy <3

Do następnego :*